مسکن مهر فرصت مناسبی برای صنعتیسازی بود که متاسفانه این مقوله بهصورت تمام و کمال در آن اجرایی نشد. پور حاجت گفت: منابع کشور در روشهای صنعتی بیش از ۳۰ درصد صرفهجویی و توجیه اقتصادی دارد.
وی با بیان اینکه در حال حاضر دیدگاهها نسبت به انجام مقوله صنعتیسازی بسیار متفاوت است، گفت: از یکسو متولیان امر این مقوله را از نظر فناوری تایید و صحبتهایی از حمایتهای مالی میکند، درحالیکه این مقوله تقاضای چندانی از سوی متقاضیان ندارد. اما ناگفته نماند که سرمایهگذاران خارجی طرفدار اجرای آن در ایران هستند. به نظر میرسد دلایل این تناقضگوییها و مهمترین دلیل مغفولیت صنعتیسازی عدم توجه به مقوله فرهنگ است.
دبیر کانون سراسری انبوهسازان در این خصوص افزود: موانع فرهنگی، عدم سود مناسب و خواب بیش از حد سرمایه، نبود حمایتها و دانش علمی و دانشگاهی باعث شده کشور ما با این حجم ساخت و ساز و دانش حرفی برای گفتن در مورد صنعتیسازی در جهان نداشته باشد.
وی ادامه داد: مقوله صنعتیسازی میتواند بهنوعی، بسترساز رقابت برای تولید باکیفیت ساختمان باشد. برای رسیدن به کیفیت مطلوب در عرصه اجرای ساختوساز باید به مقوله صنعتیسازی به شکل قانون و اجبار توجه داشت. پورحاجت با بیان اینکه افزایش قیمت در ساختوساز صنعتی در تمام جهان توجیه شده است، گفت: تکنولوژی هزینه دارد و نباید تصور کرد بدون هزینه شهرهای ما دارای ساختمانهای با عمر طولانی و باکیفیت شوند؛ و اگر انبوهسازی ادعای اجرای صنعتیسازی بدون افزایش قیمت را داشت باید به این صنعتیسازی مشکوک بود.
وی گفت: دوران رکود مسکن میتواند بهنوعی دوران طلایی صنعتیسازی محسوب شود. در حال حاضر شهرهای ما ویترین بزرگی از مصالح ساختمانی است و استفاده از فناوریهای روز دنیا میتواند به این ویترین غنا، هویت و دوام ببخشد. باید دقت داشت صنعتیسازی بهخودیخود امر مقدسی به شمار نمیرود این مقوله بهترین پاسخ برای شرایط خاص اقتصادی، اجتماعی و جمعیتی است؛ و تا زمانی که جامعهیی نیاز آن را عمیقاً احساس نکند توجیه اقتصادی و فنی آن غیرقابلپذیرش خواهد بود. پور حاجت درنهایت گفت: ایجاد کانون صنعتیسازی در مجلس یکی از راهحلهای مطلوب برای تغییر نگرش و اراده است.