بازدیدکنندگان از نمایشگاه اینسبروك (Innsbruck) براي رفتن از اتاقی به اتاق دیگر میتوانند از تونلهاي توري فنر مانندي عبور کنند که توسط شرکت جمعآوري طراحیهاي برجسته یعنی Use For/Numen نصب شده است. این تونلها فضاي داخلی یک گالري را به خود اخصاص دادهاند که در این شهر زیباي اتریش در یکی از شاهکارهاي معماري لویی ول زن باخر (Welzenbacher Lois) برگزار شده است که در اصل در دهه 1920 و براي یک شرکت نوشیدنی طراحی شده بود. نومن درباره این طراحی میگوید: «این یک سازه مفهومی جدید است که با تورهاي نجات طراحی شده و فرم یک لوله بسته را ایجاد میکند که به صورت طولی ادامه پیدا کرده است.
بزرگ ترین و طولانی ترین خطوط متروی جهان
بازدیدکنندگان از نمایشگاه اینسبروك (Innsbruck) براي رفتن از اتاقی به اتاق دیگر میتوانند از تونل هاي توري فنر مانندي عبور کنند که توسط شرکت جمعآوري طراحیهاي برجسته یعنی Numen/For Use نصب شده است. این تونلها فضاي داخلی یک گالري را به خود اخصاص دادهاند که در این شهر زیباي اتریش در یکی از شاهکارهاي معماري لویی ول زن باخر (Lois Welzenbacher) برگزار شده است که در اصل در دهه 1920 و براي یک شرکت نوشیدنی طراحی شده بود. نومن درباره این طراحی میگوید: «این یک سازه مفهومی جدید است که با تورهاي نجات طراحی شده و فرم یک لوله بسته را ایجاد میکند که به صورت طولی ادامه پیدا کرده است. این شی با استفاده از طناب هاي الاستیکی متعدد از سطوح اطراف آویزان شده و مانند یک سازه مرکزي تونل مانند در این گالري به کار گرفته شده است.»
این استودیو که مدیریت آن برعهده سون جانک، کریستوفر کاتزلر و نیکولا رادلیکویچ قرار دارد به خاطر خلق سازه هاي تعاملی معروف شده است که بازدیدکنندگان میتوانند از آنها بالا رفته، عبور کننده و حتی در داخل آنها پنهان شوند. مواد موردنیاز براي خلق این سازه ها شامل نوار چسب، طناب و فرش میشود. این استودیو از تورها در چند نمایش قبلی خود مانند راه پله سیاه موزه لینز و وب کشی گالري بلژیان نیز استفاده کرده بود.
در این سازه جدید، تیم طراحی از رشته هاي الاستیک براي آویزان کردن تونل هایی از تورهاي سیاه در داخل اتاقیهاي بزرگ ساختمان استفاده کرده است. این تونلهاي توري مسیري را بین فضاهاي مختلف ایجاد کرده و از سوراخهاي روي کف به بالا آمده و دور ستونهاي ساختمان میچرخند. برخی از این تونلها بن بست هستند. طنابهاي کشی نگه دارنده تونل باعث میشود این سازهها در زمان عبور افراد بالا و پایین بپرند. بافت باز این تورها به کاربران امکان میدهد دیگران را در تونلهاي دیگر ببینند.
طراح این تونلها میگوید: «این حد پراکنده بودن نگهدارنده هاي سازه حتی امکان توزیع نیرو را هم فراهم کرده و نوعی احساس نرمی و کاملا شفاف بودن را هم زمان با عبور از خلاهاي معماري ساختمان در سازه بهوجود می آورد. این مسئله موجب میشود حس سیال بودن به فرد داخل آن دست دهد.» این تونلها قرار است تا 10 اکتبر در این محل استفاده شوند و بعد از آن میتوان کل سازه را باز کرده و حتی با شکلی متفاوت در مکانی دیگر نصب کرد. نیومن میگوید: «هندسه نامنظم این تونل ها با شکل نامنظم طناب هاي نگه دارنده تعریف میشود که آن را با پاراسایت عالی تبدیل میکند. این سازه با هر جا و هر شرایطی کاملا سازگاري پیدا میکند.»
